Amaç: Bu araştırmanın amacı, bedensel engelli ve günlük yaşam aktivitelerinde bağımlı hastalarla çalışan sağlık personelinin, iş doyumu ve yaşam doyumu düzeylerini ve bazı değişkenlerle aralarındaki ilişkiyi belirlemektir.

Gereç ve Yöntem: Araştırmada bağımsız değişkenlerle ilgili bilgiler araştırmacılar tarafından hazırlanan kişisel bilgiler anketi ile elde edilmiştir. Sağlık personelinin iş doyumları İş Doyumu Ölçeği ve yaşam doyumları ise Yaşam Doyumu Ölçeği ile belirlenmiştir.

Bulgular: Araştırmanın veri toplama grubunu oluşturan sağlık personelinin 108’i (%78,3) kadın ve 30’u (%21,7) erkek olmak üzere toplam 138 personel araştırmaya katılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre; erkek personelin iş doyumu kadın personelden anlamlı düzeyde yüksekken, yaşam doyumu puan ortalamaları arasında anlamlı düzeyde farklılık saptanmamıştır. Çalışan sağlık personeli içerisinde iş doyumu ve yaşam doyumu en yüksek olan grup uzman hekimler iken, iş doyumu ve yaşam doyumu en düşük olan grubun ise fizyoterapistler olduğu görülmüştür. Mesleğinden yeterince tatmin olan, hastalarına yeterince faydalı olduğunu ifade eden, aldığı ücretin işinin karşılığı olduğunu düşünen personel ile iş yaşamının aile yaşamını olumsuz yönde etkilediğini söyleyen, iş yaşamında sorun yaşayan, üstleriyle olan kişisel ilişkilerine ve meslek grubu değişkenlerine göre sağlık personelinin iş doyumu ve yaşam doyumu puan ortalamaları arasında anlamlı düzeyde farklılıklar belirlenmiştir.

Sonuç: Ayrıca sağlık personelinin iş doyumları ile yaşam doyumları arasında anlamlı düzeyde ilişki saptanmıştır. Yaptığı işten doyum almak, bireyin yaşam doyumunda ve üretkenliğinde önemli bir yere sahiptir. Bireyin yaşam ve iş doyumuna olumsuz etki eden etkenleri ortaya koymak ve bunlara çözüm üretmekle, hem üretkenliğini hem de iş ve yaşam doyumunu yükseltmek mümkün olabilir.