Amaç: Diyabetik karpal tünel sendromununda (KTS) fizik tedavi, steroid enjeksiyonu ve gece ateli kullanımının etkinliğini değerlendirmek.
 

Gereç ve Yöntem: Prospektif, tek kör, randomize olarak planlanan çalışmaya, ellerinde parestezi ve ağrı şikayetleri olan, EMG ile KTS tanısı doğrulanan 35 diyabetes mellitus hastasının 54 eli alındı ve 3 gruba ayrıldı. Grup 1’e fizik tedavi (US, TENS), Grup 2’ye gece el-bilek ateli, Grup 3’e steroid enjeksiyonu uygulandı. Tedavi öncesi ve 3 ay sonra değerlendirilen değişkenler: 1) Ağrı (VAS ile), 2) Duyusal tutulum (monofilaman ve iki nokta ayrımı testi ile), 3) Motor tutulum (kaba kavrama, uç tutma ile), 4) Fonksiyonel yeterlilik (Sollerman el beceri testi, Boston KTS sorgulama formu, Sağlık Değerlendirme Anketi-Health Assessment Questionnaire-HAQ) 5) Nörofizyolojik durum (elektronöromiyografi (EMG) ile) belirlendi.
 

Bulgular: Tedavi sonrası VAS, duyu, kas gücü, fonksiyonel değerlendirmede her üç tedavi grubunda anlamlı iyileşmeler tespit edildi (p<0,05). EMG parametreleri (p<0,05), VAS ve HAQ skorlarındaki düzelme enjeksiyon grubunda daha belirgindi (p<0,01). Tüm klinik parametrelerde tedavi öncesi ve sonrası değişim oranı açısından gruplar arasında anlamlı farklılık tespit edilmedi (p>0,05).
 

Sonuç: Üç aylık takipte değerlendirilen değişkenlerde ve EMG’de her üç grupta iyileşmenin birbirine üstün bulunmaması, diabetik KTS’nin konservatif tedavisinde üç tedavi yönteminin de kullanılabileceğini düşündürmektedir. EMG’de belirgin iyileşme yapmış olması nedeniyle kortikosteroid enjeksiyonu öncelikli olarak tercih edilebilir.