Bu çalışmanın amacı postmenopozal osteoporozlu kadınlarda oral alendronat (ALN) ve intranazal salmon kalsitonini (sCt) tedavilerinin kemik döngüsü ve kemik mineral yoğunluğu üzerindeki etkilerini araştırmaktı. Çalışmaya 44-74 yaş arasında 76 postmenopozal osteoporozlu kadın dahil edildi ve hastalar randomize olarak 2 gruba ayrıldı. Birinci gruptaki hastalar 10 mg/gün dozda ve oral yolla ALN kullandı. İkinci gruptaki hastalara ise günlük 100 IU dozda intranazal sCt verildi. Her iki grupta da tedavi süresi 6 aydı. Bunun yanı sıra tüm hastalar 500 mg/gün dozda kalsiyum kullandı. Tedavinin başlangıcında ve tedavinin 6. ayında serum Ca, P, ALP, spot idrarda kalsiyum, 24 saatlik idrarda kalsiyum ve idrarda deoksipridinolin (Dypr) düzeylerine bakıldı. Lomber omurga ve proksimal femurdaki kemik mineral yoğunluğu (KMY) ölçümleri DXA ile gerçekleştirildi. Altıncı ayın sonunda ALN tedavisi alan grubun idrar Dypr düzeylerinde belirgin bir azalma (p<0.001), lomber omurga ve proksimal femurdaki KMY’da ise anlamlı bir artış oldu ( p< 0.001). İntranazal sCt kullanan grupta femur KMY ve idrar Dypr düzeyi açısından anlamlı bir değişiklik saptanmadı (her ikisi için p>0.05), ancak lomber omurga KMY’ da anlamlı bir artış söz konusu idi (p<0.001). Bu sonuçlar ALN tedavisinin postmenopozal osteoporozlu kadınlarda kemik döngüsünü yavaşlattığını ve KMY’nu artırdığını gösterdi. Lomber omurga KMY’ da artış yapmakla birlikte, intranazal sCt 100 IU/gün dozda kemik döngüsü üzerinde etkisiz gibi gözüktü. ALN postmenopozal osteoporozda uygun bir tedavi seçeneği oluşturmaktadır. İntranazal kalsitoninin ise daha yüksek dozlarda verildiği takdirde kemik döngüsü ve KMY üzerinde etkili olabileceği kanısındayız.