Objective: In this study, we aimed to compare the efficacy of kinesiotaping method in combination with night splint and without splint in the treatment of mild carpal tunnel syndrome (CTS).

Material and Methods: Forty patients (60 hands) who were diagnosed with mild and moderate severity of CTS were included in the study. They were randomized into four groups (Group 1: kinesiotaping (n=15), group 2: splint (n=15), group 3: kinesiotaping and splint (n=15), and group 4: control (n=15). Symptom severity and functional capacity by the Boston Questionnaire and Functional Capacity Scale, grip strength by Jamar hand dynamometer, lateral and pulp finger strength by pinchmeter, and finger dexterity by the Moberg Test and electrophysiologic parameters were evaluated before and after treatment.

Results: Compared to other groups, more successful outcomes were seen in group 3, resulting in statistically significant improvements in all clinical parameters (p≤0.05). A statistically significant improvement was also recorded in groups 1 and 2 only for the second month (p≤0.05).

Conclusion: Our study results suggest that kinesiotaping alone is effective only in the early period of treatment; however, combining it with a night splint is more effective in the treatment of patients with mild CTS.

Turkish

Başlık: Karpal Tünel Sendromu Tedavisinde Kinezyo Bantlama Tekniğinin Hastalık Semptomları, El Fonksiyonu ve Kavrama Gücüne Etkisi: Tek Kör Randomize Kontrollü Çalışma

Anahtar kelimeler: Karpal tünel sendromu, kinesiotaping, el kavrama

Amaç: Karpal Tünel Sendromu’nda (KTS) kinezyolojik bantlama yönteminin, tek başına ve gece ateli ile birlikte kullanıldığında klinik etkinliğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntemler: İdiyopatik hafif ve orta şiddetli KTS tanısı kliniğimizde elektrofizyolojik olarak konulan 40 hasta (60 el) randomize olarak 4 gruba ayrıldı (kinezyolojik bantlama grubu; atel grubu; kinezyolojik bantlama ve atel grubu; kontrol grubu). Hastalar tedavi öncesinde, tedavi sonunda 25. günde, tedavi sonrası 2 ve 3. aylarda Boston Semptom Şiddet Ölçeği, Fonksiyonel Durum Ölçeği, kaba kavrama (Jamar dinamometre), lateral kavrama ve parmak ucu kavrama (pinçmetre), el becerileri (Moberg testi) testleri ile değerlendirildi. Tedavi öncesi ve sonrasında 3. ayda elektrofizyolojik değerlendirme yapıldı.

Bulgular: Kinezyolojik bantlama ve atel kullanılan grupta semptomlar, fonksiyon, tüm kavrama güçleri ve el becerileri testinde tedavi sonunda 25. günde, tedavi sonrası 2 ve 3. aylarda diğer gruplara göre daha anlamlı klinik iyileşme saptandı (p<0,05). Tek başına kinezyolojik bantlama uygulanan grupta semptom şiddeti ve kaba kavramada tedavi sonunda 25. günde ve tedavi sonrası 2. ayda, sadece kontrol grubuna göre anlamlı iyileşme mevcuttu (p<0,05). Tek başına atel kullanılan grupta ise 2. ayda semptom şiddeti, fonksiyon ve kaba kavramada görülen iyileşme sadece kontrol grubundan daha üstündü (p<0,05). Üçüncü ayda tek başına kinezyolojik bantlama grubu ile tek başına atel kullanılan grupta skorların tümü kontrol grubuna eşitti.

Sonuç: Kinezyolojik bantlamanın gece ateli ile birlikte kullanılmasının, tek başına kinezyolojik bantlama veya tek başına atel kullanımından daha etkin ve uzun süreli klinik etki gösterdiği saptanmıştır.