Objective: The aim was to determine the rate of cumulative trauma disorders (CTD) among computer users, to question the risk factors concerning CTD, to assess the disability and depression levels of patients, and to examine the interaction between these factors.

Material and Methods: One hundred fifty computer users are included in the study. They were classified as the “complainant group (Group 1, CTD+)” having symptoms in the neck, back, and upper extremity and “non-complainant group (Group 2, CTD−)” having no symptoms. In the control group, 50 non-computer user hospital staff were included (Group 3). All participants were asked to fill our questionnaire form, including detailed risk factor query and physical examination. Pain was assessed by the visual analog scale. The Jamar hand dynamometer was used for isometric hand grip strength measurement. The Beck Depression Scale (BDS) was used for the assessment of the emotional mood of the participants. To measure the general disability levels of the participants, the Quick DASH Score (QDS) was used, and to measure disability levels during work, the Quick DASH Work Score (QDWS) was used.

Results: QDS, QDWS, and BDS score were significantly higher in the complainant group than in the non-complainant and control groups (p<0.01 - p<0.05). Statistically significant correlations were found between QDS, QDWS and increased time spent in the profession, increased daily working time, number of days per week in the complaint, pain duration, increased BDS score, decrease in family and social life satisfaction, and decreased hand grip strength.

Conclusion: We determined that CTD and mood disorders are common among computer users. We believe that recovery in workplace conditions, ergonomic circumstances, depression, and negative aspects in social life have a great importance in the treatment and more importantly in the prevention of this clinic entity that cause serious disability and work force loss.

Turkish

Başlık: Bilgisayar Çalışanlarındaki Kümülatif Travma Bozukluklarında Risk Faktörlerinin Belirlenmesi ve Bu Risk Faktörlerinin Dizabilite Üzerine Etkileri

Anahtar kelimeler: Kümülatif travma bozuklukları, ağrı, risk faktörleri, dizabilite

Amaç: Hastanemizde çalışan bilgisayar kullanıcılarında kümülatif travma bozuklukları (KTB) sıklığını araştırmak, KTB ile ilgili risk faktörlerini sorgulamak, hastaların dizabilite ve depresyon düzeylerini değerlendirmek ve bu faktörler arasındaki etkileşimi incelemekti.

Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya haftada en az 15 saat bilgisayar başında çalışan 20-50 yaş arasında 150 hastane çalışanı alındı. Bilgisayar çalışanları boyun, sırt ve üst ekstremite şikayetlerinin olmasına (Grup 1, KTB+) ve olmamasına göre (Grup 2, KTB-) 2 gruba ayrıldı. Kontrol grubu olarak, aktif lökomotor sistem yakınması bulunmayan ve bilgisayar çalışanı olmayan 50 hastane çalışanı alındı (Grup 3). Tüm katılımcılara ayrıntılı risk faktörü sorgulaması ve fizik muayeneyi içeren kendi hazırladığımız sorgulama formu dolduruldu. Olguların ağrı değerlendirilmesi vizüel analog skala (VAS) ile yapıldı. Jamar el dinamometresi ile tüm katılımcıların izometrik el kavrama güçlerine bakıldı. Hastaların duygusal durumlarını değerlendirmek için Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) kullanıldı. Hastaların genel dizabilite düzeylerini ölçmek için Türkçeye uyarlanmış Quick DASH skorlaması, çalışma esnasındaki dizabilitesini değerlendirmek için ise Quick DASH iş skoru kullanıldı.  

Bulgular: Çalışmaya alınan gruplar incelendiğinde Quick DASH skoru, Quick DASH iş skoru ve BDÖ skoru, şikayeti olan grupta hem şikayeti olmayan grup hem de kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı yüksekti (p<0,01 - p<0,05). Quick DASH ve Quick DASH iş skorları ile artmış meslekte geçirilen süre, günlük çalışma süresi, haftadaki şikayetli gün sayısı, ağrı süresi ve BDÖ skorunun artışı ile aile memnuniyetinin, sosyal hayat memnuniyetinin ve dominant el kavrama gücünün azalması arasında istatistiksel olarak anlamlı korelasyon mevcuttu.  

Sonuç: Çalışmamızda bilgisayar çalışanları arasında KTB’nin sık görüldüğünü ve ciddi dizabilite ve duygudurum bozukluğuna yol açtığını saptadık. Ciddi dizabilite ve iş gücü kaybına neden olabilen bu klinik antitenin tedavisinde ve daha önemlisi önlenmesinde; iş yeri şartları, ergonomik koşullar, depresyon ve aile ve sosyal yaşamdaki olumsuzlukların düzeltilmesinin büyük önem taşıdığını düşünmekteyiz.