Amaç: Bu çalışmanın amacı, el tendon yaralanmalarında, tendon tamiri sonrası uygulanan erken ve geç mobilizasyon ile rehabilitasyon sonuçlarını klinik ve fonksiyonel olarak karşılaştırmaktı. 
 

Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 50 hasta (11 K [%22], 39 E [%78]; yaş ortalaması: 29,86±11,58 yıl) dahil edildi. Grup A’daki (n=25) hastalar; tendon tamiri sonrası 1-3 gün içerisinde erken mobilizasyon protokolü, grup B’deki (n=25) hastalar 3 hafta splint ile immobilizasyon sonrası geç mobilizasyon protokolü ile rehabilite edildi. Hastaların Görsel Analog Skala ile ağrıları, Semmes Weinstein Monofilaman Test ile duyuları, Nine Hole Peg Test ile el becerileri, Jamar el dinanometresi ile kavrama güçleri, pinçmetre ile lateral, palmar ve parmak ucu kavramaları, sağlık değerlendirme sorgulaması ile günlük yaşam aktiviteleri ve Fonksiyonel Durum Skalası ile fonksiyonel durumları rehabilitasyon öncesi ve 12 hafta sonra değerlendirildi. 
 

Bulgular: Tedavi sonrası, ağrı ve günlük yaşam aktiviteleri grup A’da anlamlı iyileşme gösterirken, kavrama gücü, parmak kavramaları ve fonksiyonel durum her iki grupta da anlamlı iyileşme gösterdi. Tedavi sonrası, gruplar arası karşılaştırmada kavrama gücü, günlük yaşam aktiviteleri ve fonksiyonel durum açısından grup A’nın grup B’ye göre daha fazla iyileşme gösterdiği belirlendi.
 

Sonuç: El tendon yaralanmalarının rehabilitasyonunda, erken mobilizasyon protokolü geç mobilizasyon protokolüne göre günlük yaşam aktiviteleri ve fonksiyonel durum bakımından üstünlük göstermektedir.