Amaç: Bu araştırmada, uzun süreli egzersiz eğitimi yapılmış sıçanlarla egzersiz eğitimi yapılmamış sıçanlar tüketici egzersize zorlanmışlardır. Egzersiz sonrasında her iki grupta; kaslarda meydana gelen hasar, hasara karşı gelişen sitokin yanıtı olarak interlökin-6 (IL-6) artışı ve bu hasardan sorumlu olduğu ileri sürülen serbest oksijen radikalleri ile antioksidan düzeyleri karşılaştırılmıştır.

Gereç ve Yöntem: Sıçanlar tüketici egzersizden hemen sonra ve egzersizi takip eden birinci ve üçüncü günlerde intrakardiyak kan alınarak sakrifiye edilmiştir. Kas hasarı ışık mikroskobu ile, IL-6 reaktivitesi immünohistokimyasal metod ile, malondialdehit ve glutatyon peroksidaz düzeyleri ise spektrofotometrik olarak değerlendirilmiştir.

Bulgular: Tüketici egzersiz sonrasında kas hasarı, egzersiz eğitimi yapılmamış grupta daha yüksek bulunmuştur. Kas hasarı, IL-6 immünoreaktivitesi ve oksidan düzeyleri her iki grupta da birinci günde en yüksek düzeylere ulaşmıştır. Egzersiz eğitimi yapılmış sıçanlarda oksidan düzeylerindeki azalma, antioksidan düzeylerindeki artış ve histolojik örneklerde izlenen iyileşme sürecine ait bulgular, tüketici egzersizden sonraki üçüncü günde daha belirgin hale gelmiştir. Tükenmeden üç gün sonra IL-6 ve oksidan düzeylerinin egzersiz eğitimli sıçanlarda azaldığı ve kontroller düzeyine yaklaştığı saptanmıştır. Akut koşturulan egzersiz eğitimi almamış grupta ise, IL-6 tutulumu azalmakla birlikte, plazma oksidan düzeyleri kontrollere nazaran anlamlı olarak yüksek; antioksidan düzeyleri düşük kalmaya devam etmiştir.

Sonuç: Bu çalışma, egzersiz eğitimi yapılmış olan hayvanların kaslarının bu şekilde bir hasar verici kas kontraksiyonuna, egzersiz eğitimi yapılmayanlara göre daha dirençli olduğunu ortaya koymaktadır. IL-6 düzeylerinin tüketici egzersizden hemen sonra değil, birinci günün sonunda belirgin şekilde artıyor olması, inflamasyonu baskılayıcı bazı ajanların -büyük olasılıkla da kortizolün- tüketici egzersizden hemen sonra aktive olarak egzersizin kaslar üzerinde hasar oluşturucu etkisi ile birlikte görülen pro-enflamatuvar faktörlerin artışını geciktirdiğini akla getirmektedir.