Osteoartrit (OA) en sık görülen eklem hastalığı olup, değişik popülasyonlarda ortalama prevalansı %10-12’dir. Yaşlı popülasyonda kas iskelet sistemi kaynaklı özürlülük ve ağrının en sık görülen nedenidir. Osteoatritin tedavisi karmaşık olup, farmakolojik, farmakolojik olmayan ve eklem içi tedavileri içermektedir. Özellikle farmakolojik tedavi modaliteleri hastanın tedaviye yanıtı, tolerabilite, yan etkiler ve hastalık progresyonuna göre belirlenmelidir. Farklılıklar bulunmakla birlikte tedavi kılavuzlarının pek çoğu etkinlik, tolerabilite ve  maliyet göz önünde bulundurulduğunda parasetamolü OA tedavisinde ilk sırada kullanılması gereken oral ilaç olarak önermektedir. Parasetamole yeterli yanıt vermeyen hastalarda ek olarak veya parasetamol yerine steroid olmayan antiinflamatuvar ilaç (SOAİİ)’lar kullanılabilir. Aynı zamanda semptomatik OA’sı bulunan yaşlı hastalarda eş zamanlı sistemik hastalıklar da oldukça sık görüldüğünden, SOAİİ eklenmesi ile birlikte polifarmasiden kaynaklanan ek sorunlar ortaya çıkabilir. SOAİİ’lerin ciddi gastrointestinal, renal ve kardiyovasküler toksiteleri bilinmekte ve yaşlı veya riski bulunan hastalarda bu ilaçların kullanımı öncesinde bu durum mutlaka göz önünde bulundurulmalıdır. Bu nedenle etkili en düşük hatta terapötik olmayan dozlarda ve mümkün olduğunca kısa süreli kullanılmalıdırlar. Siklooksijenaz 2 enzimini inhibe ederek etkilerini gösteren yeni SOAİİ’ler (COX-2 inhibitörleri veya koksibler) OA tedavisinde SOAİİ’ler ile benzer etkinlik buna karşılık plasebo ile karşılaştırılabilen gastrointestinal toksite göstermişlerdir. Her ne kadar bu yeni SOAİİ’ler yaşlı ve yan etki ortaya çıkma riski yüksek hastalarda önerilmişlerse de, yeni yayınlar bunların kardiyovasküler toksite risklerinde artışa işaret etmektedir. Hem klasik hem de koksiblerin emniyeti konusunda halen devam etmekte olan randomize kontrollü çalışmalardan elde edilecek yeni veriler ışığında, OA tedavi kılavuzlarında yakın gelecekte yeni önerilerin eklenmesi olası gibi görünmektedir.