Amaç: Bu çalışmanın amacı konjenital müsküler tortikollis (KMT) tanısı ile rehabilitasyon programına alınan, yaşı 0-96 ay arası olan olgularda rehabilitasyona başlama zamanının tedavi sonuçlarına etkisini ve KMT’de rehabilitasyonun yerini değerlendirmekti. 
 

Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda, kliniğimize KMT tanısı ile başvuran 24 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar, başvuru yaşına göre 0-6 ay arası grup 1, 6-96 ay arası grup 2 olmak üzere iki gruba ayrıldı. Hastalara ait demografik özellikler ve deformiteler ile KMT türü belirlendi. Gonyometre kullanılarak pasif ve aktif olarak servikal lateral rotasyon, pasif servikal flaksiyon ve ekstansiyon eklem hareket açıklığı (EHA) ve baş tilti derecesi ölçüldü. Baş tilti 1°-15° ise ‘hafif’, 16°-30° arasında ise ‘orta’, 30° ve üzerinde ise ‘ağır’ derecede tutulum olarak değerlendirildi. Her iki omuz arasındaki yükseklik farkı santimetre (cm) cinsinden ölçüldü.  Her iki grubun bakıcılarına aktif ve pasif pozisyonlama eğitimi, germe ve servikal EHA egzersizleri verildi. Hastalar 2 ayda bir olmak üzere 6 ay takip edildi. 
 

Bulgular: Çalışmaya alınan 24 hastanın 13’ü (%54,2) Grup 1’de, 11’i (%45,8) Grup 2’de idi. Ölçülen baş tilti derecesine göre tedavi öncesi grup 1 hastaların 5’inde (%38,5) hafif, 6’sında (%46,1) orta, 2’sinde (%15,4) ağır, grup 2 hastaların ise 3’ünde (%27,3) orta, 8’inde (%72,7) ağır derecede tutulum saptandı. Tedavi sonrası, grup 1’deki hastaların tamamında, grup 2’de 7’sinde (%63,6) tam servikal EHA ve nötral baş pozisyonu elde edildi. 
 

Sonuç: KMT geç çocukluk döneminde tespit edilse bile tüm hastalara, operasyon düşünülmeden önce en az 6 ay rehabilitasyon programı uygulanması cerrahi tedavi gereksinimini azaltabilmektedir.