Radyolojik görüntüleme yöntemleri lomber disk henrisi 'LDH) tanısında yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu çalışma, LDH tanısı konmuş olguların, klinik özellikleri ile BT bulgularını karşılaştırmak amacıyla yapıldı. Çalışmaya, akut bel ve/veya bacak ağrısı ile başvurmuş, LDH tanısı konmuş 14'ü erkek, 34'ü kadın toplam 48 olgu alındı. Olguların yaş ortalaması 40.4+11.6 yıl idi. Şikayetlerinin süresi ortalama 10.9+20.8 ay, son oatak süresi ise 4.1+3.2 ay, vücut kitle indeksi 26.0+4.5 idi. Olguların % 20.5'inde travma anamnezi vardı. Olguların % 53.8'inde parestezik yakınma (uyuşma, karıncalanma) % 8.5'inde travma anamnezi vardı. Olguların % 53.8'inde parastezik yakınma (uyuşma, karıncalanma) % 8.5'inde parazek yakınma (bacakta kuvvet kaybı), % 44,7'sinde nörojenik kladikasyon tespit edilirken, inkontinans ve impotans yakınmaları hiç bir olguda saptanmadı. BT incelemesinde olguların % 49'und amedian, % 37.3'ünde paramedian, % 11.8'inde posterolateral ve % 2'sinde intraforaminal yönelim gösteren herniasyon saptandı. En sık L4-L5 seviyesinde (% 44.2) ve bulging (% 48.1) tipinde herniasyon tespit edildi. Ağrının şiddeti, bel ve/veya bacakta lokalizasyonu ile herniasyonun seviyesi, yönelimi ve taşma tipi arasında bir ilişki olmadığı saptandı (p>0.05). Posterolateral herniasyonlarda hipoestezinin daha sık olduğu (p<0.01), motor kaybın bulgingi olan olgularda dah aseyrek olduğu (p<0.05) bulundu. Ekstrude disk hernisi (p<0.01) ve intraforaminal disk hernisi olanlarda (p<0.05) Kerning testinin daha sık pozitif olduğu tespit edildi. Çalışmamızın sonuçlarına göre, LDH'nde tomografik bulguların sadece bazı objektif klinik bulgularla ilişkili olduğu saptanırken, hasta yakınmaları ile ilişkili bulunmadığı tespit edildi. Bu durum, sadece BT ile LDH tanısının konmayacağını, kliniğin ön planda düşünülmesi gerektiğini göstermektedir.