Sandalyeye kıyasla rehabilitasyon topuna oturma sırasında omurga eğiminin ölçümü
Hastalar ve yöntemler: Çalışma grubu 57 kişiden oluşuyordu (23 erkek, 34 kadın; ort. yaş: 24.7±2.3 yıl; dağılım 20-32 yıl). Vücut postürünü değerlendirmek için Moiré yöntemi kullanıldı. Testler, vücut postürünün bilgisayarlı değerlendirmesi MORA 4 Jenerasyon aparatı ile gerçekleştirildi. Omurga eğimi iki pozisyonda değerlendirildi: desteksiz sandalyede ve rehabilitasyon topunda.
Bulgular: Her iki pozisyonda da torakstaki kifoz derinliği arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark vardı (p=0.003). Rehabilitasyon topunda oturma pozisyonuna (0.3±7.0°) kıyasla, sandalyede oturma pozisyonunda (4.3±5.3°) daha yüksek toraks kifoz derinliği kaydedildi. İki ardışık ölçümde GAMMA değerleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir fark gözlendi (p=0.049). Bu parametrede sandalyeye kıyasla (26.5±22.8°), rehabilitasyon topunda oturma pozisyonunda (33.8±22.6°) daha yüksek değerler kaydedildi.
Sonuç: Düzeltici ve terapötik egzersiz olarak rehabilitasyon topuna oturma, hastanın doğru pozisyonu alacak şekilde öğretilmesi ile gerçekleştirilmelidir. Ardından, rehabilitasyon topları sandalyelere bir alternatif olabilir.
Anahtar Kelimeler : Bel ağrısı; Moiré topografisi; postür; omurga